Pisia Gągolina to krótka rzeczka płynąca na Równinie Łowicko-Błońskiej, prawobrzeżny dopływ Bzury, do której uchodzi w Sochaczewie. Długość rzeki wynosi około 60 km. Górna część Pisi, aż do połączenia z dopływem Pisia Tuczna, nazywana jest Pisią Gągoliną. Pierwsza część nazwy pochodzi najprawdopodobniej od słowa „pisa”, zapożyczonego z języka staropruskiego, które oznaczało „ciek wodny” lub „płynącą wodę”. Drugi człon podobno pochodzi od „gęgania” kaczek.
Pisia Gągolina jest stosunkowo płytkim ciekiem, o głębokości około 0,2-0,7 m, naturalnym, miejscami meandrującym, o zmiennej szerokości. Od dawna jest zagospodarowana przez człowieka. Wzdłuż jej biegu znajdują się liczne zbiorniki wodne oraz sztuczne spiętrzenia, które w okresie zwiększonego przepływu wód zatrzymują nadmiar wód, a w czasie niskiego stanu wód mają za zadanie zasilać rzekę. Wyrównują one także jej przepływy poniżej Żyrardowa.
W 2023 roku wzdłuż rzeki, na terenie Żyrardowa, oddano do użytku niespełna kilometrowy, drewniany pomost. Kładka ciągnie się przez nadrzeczne mokradła i łączy ze sobą dwa zbiorniki wodne: Staw Św. Jana i Zalew Żyrardowski. Pomost ma wydzielone miejsca z ławeczkami na odpoczynek, a po drodze rozmieszczone są również tablice informacyjne dotyczące występującej tutaj fauny i flory. Przy ujściu do Pisi rzeczki Okrzeszy, można zejść nad samą rzeczkę, na której znajduje sie mały, betonowy mostek. Nieco dalej znajduje się również stadnina koni, przy której podziwiać możemy te piękne zwierzęta, pasące się na łące obok stajni.
Pogoda sprzyjała dzisiaj spacerowi. Nie było może wyjątkowo ciepło, ale za to świecące słoneczko przyjemnie ogrzewało nas podczas spaceru. Nas, czyli mnie i Monikę, z którą wybrałem się dzisiaj na tę krótką przejażdżkę. A po tym miłym spacerku pojechaliśmy do Milanówka odwiedzić moją mamę.
