Bal...

Przychodzi taki dzień w życiu każdego człowieka, że coś się kończy...

Dla mojej klasy i pozostałych klas trzecich gimnazjalnych oraz klas ósmych taki dzień był własnie dzisiaj. Pierwsza oznaka, że już niedługo opuszczą mury naszej szkoły i pozostanie im po niej tylko wspomnienie...

Dziś odbył się bal. Zaczął się odtańczeniem przez uczniów poloneza. Były piękne stroje, sporo stresu przed tańcem i radość po jego pięknym wykonaniu. Obydwie tury poradziły sobie znakomicie a rodzice byli zachwyceni.

Później był czas na gorący posiłek i wspólne zdjęcia, zarówno na sali, jak i w specjalnie zamówionej fotobudce. A potem wspaniała zabawa przy muzyce! Jeszcze tym razem nie do białego rana, choć pierwotny termin zakończenia balu o godzinie 22 przeciągnął się i wszystko skończyło się dopiero przed godziną 23. W międzyczasie był jeszcze wspaniały pożegnalny tort przygotowany przez rodziców.

A od poniedziałku trzeba zabrać się do pracy, czyli do nauki. Zostało już naprawdę niewiele czasu do egzaminów i do powalczenia o jak najlepsze oceny na koniec roku szkolnego! A potem trzeba będzie się pożegnać już na dobre. Ciężko będzie, bo mam naprawdę super klasę i nie będzie mi łatwo się z nimi rozstać...

Jordania - dzień 8

Dzisiaj wieczorem wracamy już niestety z powrotem do Polski. Zanim to jednak nastąpiło postanowiliśmy powłóczyć się jeszcze po uliczkach Ammanu i zobaczyć trzy najbardziej znane meczety w mieście. Pierwszym z nich był meczet Króla Abdullaha I, przykryty charakterystyczną błękitną kopułą, od której wywodzi się bardziej popularna jego nazwa – Meczet Błękitny. Wybudował go w 1989 roku król Hussejn, ku pamięci swego królewskiego dziadka. Jest ogromny, w środku może pomieścić 7 tysięcy wiernych, a na dziedzińcu zmieści się dodatkowe 3 tysiące osób. Jest tu też sala kobieca na 500 osób i loża królewska. Wrażenie potęguje niebieska kopuła o średnicy 35 metrów nad salą modlitewną. Znajduje się tu też małe muzeum islamskie z pamiątkami po królu i z makietami meczetów. Jako jedyny, może być zwiedzany w środku przez turystów.

Spod Błękitnego Meczetu udaliśmy się do znajdującego się na przeciwległym wzgórzu meczetu Abu Darwish o charakterystycznej biało-czarnej fasadzie. Został on zbudowany w 1961 roku dla mniejszości Czerkiesów czyli grupy etnicznej pochodzącej z północno-zachodniego Kaukazu. Dojście do meczetu okazało się bardzo męczące. Musieliśmy pokonać mnóstwo schodów i na samym szczycie byliśmy bardzo zmęczeni. Zastanawialiśmy się, co by było, gdyby przyszło nam pokonać tą trasę w lecie, przy ponad 40-stopniowym upale…

Spod meczetu Abu Darwish pozostało nam już tylko zejście do centrum, gdzie podeszliśmy jeszcze zobaczyć i zrobić zdjęcia meczetowi Króla Husajna z 1924 roku, z dwoma smukłymi minaretami. Ponieważ byliśmy w samym centrum, to ostatnie chwile w Jordanii postanowiliśmy spędzić na zakup ostatnich pamiątek i wydaniu resztek pieniędzy, które nam zostały. Kupiliśmy sobie również po raz kolejny pyszny sok z trzciny cukrowej, a wcześniej również sok ze świeżo wyciskanych granatów.

Zgodnie z tym co sobie zaplanowaliśmy wcześniej, około godziny 15.30 ruszyliśmy na lotnisko. Po dojechaniu na parking i oddaniu samochodu do wypożyczalni Sixt mieliśmy jeszcze sporo czasu na przepakowanie się, a następnie na odprawę bagażową. Samolot Ryanair do Polski wyleciał z kilkunastominutowym opóźnieniem, ale na lotnisku w Modlinie byliśmy planowo, krótko po godzinie 23. Udało nam się załapać na pierwszy bus do Warszawy, a z centrum dojechaliśmy do domu taksówką. I tak oto skończyła się nasza podróż po naprawdę pięknej Jordanii. Kolejny kraj na liście odhaczony :).